ŞOK - Terör örgütü PKK, "Terörsüz Türkiye" projesi kapsamında yürütülen görüşmelerin ardından, lideri Abdullah Öcalan’ın çağrısıyla Irak'ın Süleymaniye kentinde bir silah bırakma töreni düzenledi. Törende, 30 kişilik bir PKK’lı grup sembolik olarak silahlarını bir varil içinde yakarak mücadeleye nokta koyduklarını ilan etti.
BU TARİHTE İLK DEĞİL
Bu sembolik tören, sadece Türkiye değil, dünya kamuoyunda da dikkatle izlendi. Çünkü silah yakmak, savaşın değil, barışın diliyle konuşmanın nişanesi olarak görülüyor. Ama bu yöntem ilk değil.
Silahların yakılması, geçmişle sembolik bir kopuş anlamı taşıyor. Bu eylem, sadece fiziki bir imha değil; ideolojik bir dönüşüm mesajı olarak okunuyor. Ancak barışın kalıcılığı, sadece sembollere değil, bu sembolleri destekleyecek hukuki, siyasi ve toplumsal adımlara bağlı.
DÜNYADA SİLAH YAKAN ÖRGÜTLER
Sandinistalar (Nikaragua, 1979)
Diktatör Somoza rejiminin devrilmesinin ardından FSLN, silah yakarak siyasi mücadeleye geçeceklerini ilan etti. Barışçıl bir geçiş hedeflendi.
FMLN (El Salvador, 1992)
İç savaş sonrası yapılan barış anlaşması sürecinde, silahlar törenlerle ya teslim edildi ya da sembolik olarak yakıldı. FMLN, bugünkü El Salvador siyasetinde meşru bir parti olarak yer alıyor.
FARC (Kolombiya, 2016)
FARC ile Kolombiya devleti arasında yapılan barış anlaşması sonrası silahlar teslim edildi. Bogotá ve New York’ta yakılan silahlarla yapılan barış anıtları, bu sürecin sembolleri hâline geldi.
AMA BARIŞ HER ZAMAN DEVAM ETMEDİ…
FARC-EP İkinci Marquetalia (2019)
Barış anlaşmasına rağmen bazı FARC yöneticileri, sürecin sabote edildiğini öne sürerek yeniden silaha sarıldı. Yeni çatışmalar başladı.
Güney Sudan (SPLM/A)
2005’te barışla başlayan süreç, 2011’de bağımsızlığa dönüştü. Ancak 2013’te SPLA’nın kendi içinden çıkan gruplar, yeniden savaşa tutuştu.
Nepal Maoistleri
2006’daki barış sonrası birçok militan silah bıraktı. Fakat süreç içinde bazı gruplar barışı tanımadı. Yeni silahlı yapılar ortaya çıktı.
