Gençler artık hayal kurmuyor, hesap yapıyor. Gitmek zorunda kalan bir kuşağın ardından, bu topraklarda kim kalacak?

Eskiden gençlere “geleceğimizsiniz” derdik.

Şimdi gençler “biz bu gelecekten gitmek istiyoruz” diyor.

Ne oldu?

Bir zamanlar yurtdışına gitmek “kariyer planı”ydı.

Şimdi “hayatta kalma stratejisi.”

Üniversite okuyan genç, sabah dörtte kalkıp otobüsle stajına gidiyor.

Dönüşte simitle günü kapatıyor.

Ailesine yük olmamak için haftalık harçlığını üçe bölüyor.

Yarın ne olacak diye değil, “burada kalırsam ne olamayacağım” diye düşünüyor.

Sonra ne oluyor?

Gidiyor.

Vizesi çıkarsa Almanya’ya, çıkmazsa Kanada’ya şansını deniyor.

Dil öğreniyor, sınavlara giriyor, belgelerle uğraşıyor…

Ama aslında kaçtığı şey sınav değil, sistem.

Çünkü bu ülkede genç olmak…

KPSS’ye girip atanamamak,

Mülakata girip elenmek,

Mülakatta dayın yoksa “seneye tekrar dene” duymak demek.

Genç olmak burada artık heyecan değil, yük.

"Gitmek istiyoruz çünkü..."

“Ben burada çalışsam da bir ev alamayacağım.”

“Çocuk sahibi olmaya cesaretim yok.”

“Düşüncemi söylediğimde korkuyorum.”

“Emek verince karşılığını alamıyorum.”

Bunları söyleyenler 50 yaşında insanlar değil.

20’lerinde, 30’larında, bu ülkenin en üretken, en enerjik, en umut dolu olması gereken insanları.

Gençler çırak gibi çalışıp usta gibi hor görülüyor.

Ve sonra bir bakıyoruz, en parlak beyinlerimiz başka bayrakların altına giriyor.

Gitmeyen Ne Yapıyor?

Evde ailesine yük olmamaya çalışan, “Bir iş bulayım da ne olursa olsun” diyen…

Alanıyla ilgisi olmayan işlere girip “şükür” diyen…

İşsiz olduğu halde Instagram'da mutluymuş gibi yapan…

Hatta bazıları, gidemeyeceği için içine kapanıyor.

Evet, bu gençlik kaçıyor.

Ama sadece yurt dışına değil.

Adaletsizlikten kaçıyor.

Partizanlıktan kaçıyor.

Torpilden, liyakatsizlikten, fırsat eşitsizliğinden kaçıyor.

Kimsenin dinlemediği bir coğrafyada, sesini duyurabileceği başka bir dil arıyor.

Peki biz ne yapıyoruz?

“Gençlik sabırsız.”

“Z kuşağı nankör.”

“Vatanını terk ediyorsun.” diye eleştiriyoruz.

Oysa hiç sormuyoruz:

Bu gençlere bu ülkede nasıl bir hayat vaat ettik ki, gitmemek için bir sebep bulamıyorlar?

Eğer bu ülkede gençler hayal kurmayı bırakmışsa, yarınları inşa edecek tuğlayı kim koyacak?

Bu ülkeden umut göçüyor.