Geçtiğimiz günlerde TÜİK yeni enflasyon oranlarını açıkladı: Yıllık enflasyon %35,41. Haber bültenlerinde “Enflasyon düşüşte” dendi.

Grafikler çizildi, grafiklerdeki eğriler eğildi…

Bir rahatlama havası esti ekranlardan.

Ama o esen havayı mutfağımızda kimse hissetmedi.

Poşet elinizde çok daha hafif. Sanki içine bir şey konmamış gibi…

Çünkü fırından çıkan simit yine 15 lira.

Ekmek 15 TL ’iken şimdi 20. Et, süt, peynir… raflar etiketle kavga ediyor.

Verilere göre enflasyon düşüyor ama halkın boğazı daralıyor.

Peki neden?

Çünkü açıklanan enflasyon, raflardaki değil, tabloların enflasyonu.

Çünkü resmi rakamla hayat pahalılığı arasındaki uçurum her geçen gün büyüyor.

TÜİK bir yandan “düşüyor” diyor,

Pazar esnafı “biz bile fiyat etiketine yetişemiyoruz” diyor.

Sadece gıda mı?

Ev kirası mı sordunuz?

İstanbul’da 3+1 daire, asgari ücretin üç katı.

Elektrik faturası mı?

Eve gelen doğalgaz faturasını gören yaşlı amca, “banyoyu bir ay erteleyelim” diyor.

Hadi biraz daha yaklaşalım meseleye.

Eskiden pazar filesi dolardı, şimdi bez torba bile boş kalıyor.

Eskiden maaşla ay sonu zor gelirdi, şimdi ayın ortasına bile varamıyor.

Eskiden “kaç para bu” diye sorardık, şimdi doğrudan “bütçeme uygun değil” deyip geçiyoruz.

Çünkü halk artık sadece parasız değil…

Ümitsiz.

Ama hâlâ anlatılan masallar bitmiyor.

“Enflasyon düşüyor” diyorlar.

Doğrudur.

Ama o düşen, enflasyon değil belki de beklentiler.

Geleceğe dair hayaller.

Bir kilo kıyma alma umudu.

Çocuğuna et yedirmek isteyen annenin gururu…

Artık halk hesap yapmıyor, tahmin ediyor.

"Acaba bu hafta hangi ürüne zam geldi?" diye soruyor.

"Zam gelmediği için sevindiren ürün" bile haber değeri taşıyor.

Kısacası…

TÜİK verisi ne derse desin, halkın çarşısı başka şey söylüyor.

Veriler susar ama etiketler konuşur.

TÜİK güven vermedikçe, halk bakkal defterine inanır.

Bir gün gerçekten enflasyon düşer mi?

Belki.

Ama önce “enflasyon düştü” demekle değil,

Halkın poşeti hafif değil, yüreği hafiflediğinde anlaşılır o.

Ve işte o gün geldiğinde,

Bu millet zeytin ekmekle değil, insanca yaşadığı için doymuş hissedecek.